Hawak ni Gretchen Catherwood ang bandila sa kabaong ng kanyang anak na si Marine Lance Cpl. Alec Katherwood noong Miyerkules, Agosto 18, 2021 sa Springville, Tennessee. Noong 2010, napatay ang 19-anyos na si Alec habang nakikipaglaban sa Taliban sa Afghanistan. Noong nabubuhay pa siya, gusto niyang hawakan ang mukha niya. Siya ay may mala-baby na malambot na balat, at kapag inilagay niya ang kanyang kamay sa kanyang pisngi, pakiramdam ng malakas na malaking Marine na ito ang kanyang maliit na batang lalaki. (AP Photo/Karen Pulfer Focht)
Springville, Tennessee — Nang marinig niya ang pagsara ng pinto ng kotse, nakatiklop siya ng pulang sweater at naglakad patungo sa bintana, napagtanto na ang sandali na lagi niyang iniisip na papatayin siya ay malapit nang magkatotoo: tatlong navy Marines at isang navy chaplain ay naglalakad patungo sa kanyang pintuan, na isa lamang ang ibig sabihin.
Ipinatong niya ang kanyang kamay sa asul na bituin sa tabi ng pintuan, na simbolo ng pagprotekta sa kanyang anak na si Malin Lance Cpl. Alec Catherwood (Alec Catherwood) na naglakbay para sa larangan ng digmaan sa Afghanistan tatlong linggo na ang nakakaraan.
Pagkatapos, sa kanyang naalala, nawala siya sa kanyang isip. Tumakbo siya ng ligaw sa paligid ng bahay. Binuksan niya ang pinto at sinabi sa lalaki na hindi sila makapasok. Dinampot niya ang isang basket ng bulaklak at inihagis sa kanila. Napasigaw siya nang napakalakas kaya hindi siya nakapagsalita ng matagal kinabukasan.
"Gusto ko lang na wala silang sasabihin," sabi ni Gretchen Catherwood, "kasi kung gagawin nila, totoo ito. At, siyempre, totoo ito."
Sa pagtingin sa mga balita para sa dalawang linggong ito, pakiramdam ko ang araw na ito ay nangyari sampung minuto ang nakalipas. Nang umatras ang mga pwersa ng US sa Afghanistan, lahat ng pinaghirapan nilang itayo ay tila gumuho sa isang iglap. Inilapag ng hukbo ng Afghan ang kanilang mga sandata, tumakas ang pangulo, at kinuha ng Taliban. Libu-libong tao ang sumugod sa Kabul Airport, sabik na makatakas, at naramdaman ni Gretchen Catherwood sa kanyang mga kamay ang pulang sweater na kanyang tinitiklop nang malaman niyang patay na ang kanyang anak.
Ang kanyang cell phone ay buzz ng balita mula sa kanyang mga miyembro ng pamilya na nagtipon mula noong kakila-kilabot na araw na iyon: ang pulis na nakatakas sa flower pot; ang mga magulang ng ibang tao ay namatay sa labanan o nagpakamatay; ang kanyang anak ay nasa sikat na unang 5 Ang mga kasama sa 3rd Battalion ng Marine Corps, na binansagang "Black Horse Camp", ang may pinakamataas na bilang ng nasawi sa Afghanistan. Marami sa kanila ang tumatawag sa kanya ng "ina".
Sa labas ng bilog na ito, nakita niya ang isang tao na nagsasabi sa Facebook na "ito ay isang pag-aaksaya ng buhay at potensyal." Sinabi sa kanya ng mga kaibigan kung gaano kakila-kilabot ang kanilang nadama na ang kanyang anak ay namatay nang walang kabuluhan. Nang makipagpalitan siya ng impormasyon sa ibang tao na nagbayad ng presyo ng digmaan, nag-alala siya na ang pagtatapos ng digmaan ay mapipilitan silang tanungin ang kahalagahan ng kanilang nakita at dinanas.
"Kailangan kong malaman mo ang tatlong bagay," sabi niya sa ilang tao. “Hindi ka lumaban para sayangin ang lakas mo. Hindi nawalan ng kabuluhan si Alec. Sa anumang kaso, hihintayin kita dito hanggang sa araw na ako ay mamatay. Ito lang ang kailangan kong tandaan mo."
Sa kakahuyan sa likod ng kanyang bahay, ginagawa ang dark horse hut. Siya at ang kanyang asawa ay nagtatayo ng isang retreat para sa mga beterano, isang lugar kung saan maaari silang magtipon upang harapin ang mga kakila-kilabot na digmaan. Mayroong 25 na silid, at ang bawat silid ay ipinangalan sa isang lalaking pinatay sa kampo ng kanyang anak. Sinabi niya na ang mga umuwi ay naging kanilang mga kahaliling anak. Alam niya na higit sa anim na tao ang namatay sa pagpapakamatay.
"Nag-aalala ako tungkol sa sikolohikal na epekto nito sa kanila. Napakalakas nila, napakatapang, napakatapang. Ngunit mayroon din silang napaka, napakalaking puso. And I think they might internalize a lot at sisihin ang sarili nila,” she said. “Diyos ko, sana huwag nilang sisihin ang sarili nila.”
Ang larawang ito noong 2010 na ibinigay ni Chelsea Lee ay nagpapakita kay Marine Lance Cpl. Alec Catherwood (Alec Catherwood) Noong gabing iyon, ang 3rd Battalion ng 5th Marines ay naka-deploy mula sa Camp Pendleton, California. Naalala ni George Barba ang unang paglipad ng helicopter ni Caterwood sa panahon ng pagsasanay at kung paano siya "napangiti malapit sa kanyang mga tainga at iginalaw ang kanyang mga paa na parang batang nakaupo sa isang mataas na upuan". (Chelsea Lee sa pamamagitan ng Associated Press)
Ang 3rd Battalion ng 5th Marine Corps ay na-deploy mula sa Camp Pendleton, California noong taglagas ng 2010, na nagpadala ng 1,000 US Marines sa Afghanistan, na magiging isa sa mga pinakamadugong paglalakbay para sa mga sundalong Amerikano.
Ang Black Horse Battalion ay nakipaglaban sa mga militanteng Taliban sa distrito ng Sangin ng Helmand Province sa loob ng anim na buwan. Sa digmaang pinamunuan ng US sa halos isang dekada, halos ganap na nasa ilalim ng kontrol ng Taliban si Sangjin. Ang luntiang poppy field na ginagamit para sa narcotics ay nagbibigay sa mga militante ng mahalagang kita na determinado nilang hawakan.
Nang dumating ang mga Marino, lumipad ang puting bandila ng Taliban mula sa karamihan ng mga gusali. Ang mga tagapagsalita na inilagay para sa pagsasahimpapawid ng mga panalangin ay ginamit upang kutyain ang militar ng US. Nagsara na ang paaralan.
"Nang lumapag ang ibon, natamaan kami," ang paggunita ng dating sarhento. George Barba ng Menifee, California. "Tumakbo kami, pumasok kami, naaalala ko ang sinabi sa amin ng aming artilerya na sarhento: 'Welcome to Sankin. Nakuha mo lang ang iyong combat action ribbon.'”
Nagtago ang sniper sa kakahuyan. Nagtago sa likod ng putik na pader ang sundalo na may dalang riple. Ang mga gawang bahay na bomba ay ginawang mga bitag ng kamatayan ang mga kalsada at kanal.
Ang Sankin ang unang combat deployment ni Alec Catherwood. Sumali siya sa Marine Corps noong siya ay nasa high school pa, nagpunta sa isang boot camp pagkaraan ng graduation, at pagkatapos ay itinalaga sa isang 13-man team na pinamumunuan ng isang dating sarhento. Sean Johnson.
Ang propesyonalismo ni Katherwood ay nag-iwan ng malalim na impresyon kay Johnson-malusog, malakas ang pag-iisip, at laging nasa oras.
"Siya ay 19 taong gulang lamang, kaya ito ay espesyal," sabi ni Johnson. "May mga tao pa ring gustong malaman kung paano itali ang kanilang mga bota upang hindi mapagalitan."
Napatawa din sila ni Katherwood. May dala siyang maliit na plush toy bilang prop sa pagbibiro.
Naalala ni Barba ang unang pagsakay sa helicopter ni Catherwood sa panahon ng pagsasanay at kung paano siya "napangiti malapit sa kanyang mga tainga at iginalaw ang kanyang mga paa na parang batang nakaupo sa isang mataas na upuan".
Si dating Cpl. Si William Sutton ng Yorkville, Illinois, ay nangako na si Casewood ay magbibiro kahit na sa pagpapalitan ng putok.
"Alec, siya ay isang beacon sa dilim," sabi ni Sutton, na binaril ng maraming beses sa labanan sa Afghanistan. "Pagkatapos ay kinuha nila ito mula sa amin."
Noong Oktubre 14, 2010, pagkatapos magbantay sa labas ng patrol base nang hating-gabi, ang koponan ni Catherwood ay tumulong upang tulungan ang iba pang mga Marines na inaatake. Naubos na ang kanilang mga bala.
Tinawid nila ang mga bukas na bukid, gamit ang mga kanal ng irigasyon bilang takip. Matapos ligtas na ipadala ang kalahati ng koponan sa harapan, kinatok ni Johnson si Katherwood sa helmet at sinabing, “Tara na.”
Aniya, pagkaraan lamang ng tatlong hakbang, umalingawngaw ang putok ng baril sa mga Taliban fighters sa likuran nila. Ibinaba ni Johnson ang kanyang ulo at nakita ang isang butas ng bala sa kanyang pantalon. Binaril siya sa paa. Pagkatapos ay nagkaroon ng nakakabinging pagsabog—natapakan ng isa sa mga Marines ang isang nakatagong bomba. Biglang nahimatay si Johnson at nagising sa tubig.
Pagkatapos ay may isa pang pagsabog. Pagtingin sa kaliwa, nakita ni Johnson si Catherwood na lumulutang na nakayuko. Aniya, halatang patay na ang batang Marine.
Ang pagsabog sa panahon ng pananambang ay ikinamatay ng isa pang Marine na si Lance Cpl. Si Joseph Lopez ng Rosamond, California, at isa pang tao ay malubhang nasugatan.
Pagkatapos bumalik sa Estados Unidos, si Sergeant Steve Bancroft ay nagsimula sa isang mahirap na dalawang oras na biyahe patungo sa tahanan ng kanyang mga magulang sa Casewood, hilagang Illinois. Bago naging casualty assistance officer, nagsilbi siya sa Iraq sa loob ng pitong buwan at responsable sa pag-abiso sa kanyang pamilya ng mga namatay sa larangan ng digmaan.
Si Bancroft, na ngayon ay nagretiro na, ay nagsabi: "Hindi ko nais na mangyari ito sa sinuman, at hindi ko ito maipahayag: Ayokong tingnan ang mga mukha ng aking mga magulang at sabihin sa kanila na ang kanilang nag-iisang anak na lalaki ay wala na."
Nang kailanganin niyang i-escort ang kanyang pamilya sa Dover, Delaware, upang panoorin ang kabaong na gumulong palabas ng eroplano, siya ay stoic. Ngunit kapag siya ay nag-iisa, siya ay umiyak. Nang maisip niya ang sandaling dumating siya sa bahay nina Gretchen at Kirk Catherwood, umiiyak pa rin siya.
Pinagtatawanan nila ngayon ang mga natapon na flower pot. Regular pa rin siyang nakikipag-usap sa kanila at sa iba pang mga magulang na inaabisuhan niya. Kahit hindi pa niya nakilala si Alec, pakiramdam niya ay kilala niya ito.
"Ang kanilang anak ay isang bayani. Mahirap ipaliwanag, pero nagsakripisyo siya ng isang bagay na hindi gustong gawin ng higit sa 99% ng mga tao sa mundo,” aniya.
“Sulit ba? Napakaraming tao ang nawala sa amin. Mahirap isipin kung gaano kalaki ang nawala sa amin.” Sinabi niya.
Natanggap ni Gretchen Catherwood ang Purple Heart ng kanyang anak sa Springville, Tennessee noong Miyerkules, Agosto 18, 2021. Napatay ang 19-taong-gulang na si Alec Katherwood sa pakikipaglaban sa Taliban sa Afghanistan noong 2010. (AP Photo/Karen Pulfer Focht)
Isinabit ni Gretchen Catherwood ang krus na isinuot ng kanyang anak sa poste ng kanyang kama, kasama ang kanyang dog tag na nakasabit dito.
Isang butil ng salamin ang nakasabit sa tabi nito, hinihipan ang abo ng isa pang batang Marine: Cpl. Paul Wedgwood, umuwi siya.
Bumalik sa California ang Black Horse Camp noong Abril 2011. Pagkatapos ng mga buwan ng matinding labanan, karaniwang inagaw nila si Sanjin mula sa Taliban. Ang mga pinuno ng pamahalaang panlalawigan ay maaaring kumilos nang ligtas. Ang mga bata, kabilang ang mga babae, ay bumalik sa paaralan.
Nagbayad ito ng mabigat na presyo. Bilang karagdagan sa 25 katao na namatay, mahigit 200 katao ang umuwi na may mga pinsala, marami sa kanila ang nawalan ng mga paa, at ang iba ay may mga peklat na mas mahirap makita.
Hindi makatulog si Wedgwood nang makumpleto niya ang apat na taon ng enlistment at umalis sa Marines noong 2013. Kung gaano siya kaunting tulog, mas marami siyang umiinom.
Ang tattoo sa kanyang itaas na braso ay nagpakita ng isang scroll ng papel na may mga pangalan ng apat na Marines na pinatay sa Sankin. Isinaalang-alang ni Wedgwood na muling magpalista, ngunit sinabi sa kanyang ina: "Kung mananatili ako, sa palagay ko mamamatay ako."
Sa halip, nagpunta si Wedgwood sa kolehiyo sa kanyang bayan ng Colorado, ngunit sa lalong madaling panahon nawalan ng interes. Napatunayan ng mga katotohanan na mas angkop ang mga kursong welding ng mga community college.
Na-diagnose si Wedgwood na may post-traumatic stress disorder. Siya ay umiinom ng gamot at sumasali sa paggamot.
"Siya ay nakatuon sa kalusugan ng isip," sabi ni Helen Wedgewood, ang ina ng Marine Corps. "Hindi siya isang napapabayaang beterano."
Gayunpaman, nagpumiglas siya. Sa ika-4 ng Hulyo, dadalhin ni Wedgwood ang kanyang aso sa kampo sa kakahuyan upang maiwasan ang mga paputok. Matapos ang isang counterproductive machine na naging sanhi ng kanyang pagtalon sa sahig, siya ay huminto sa isang trabaho na gusto niya.
Limang taon pagkatapos ni Sanjin, mukhang bumuti na ang lahat. Naghahanda si Wedgwood ng isang bagong trabaho na magpapahintulot sa kanya na bumalik sa Afghanistan bilang isang pribadong kontratista ng seguridad. Mukhang nasa magandang lugar siya.
Noong Agosto 23, 2016, pagkatapos ng isang gabing pakikipag-inuman kasama ang kanyang kasama sa kuwarto, hindi sumipot si Wedgwood sa trabaho. Nang maglaon, natagpuan siyang patay ng isang kasama sa kwarto sa kwarto. Binaril niya ang sarili. Siya ay 25 taong gulang.
Naniniwala siya na ang kanyang anak at iba pang mga pagpapakamatay ay biktima ng digmaan, tulad ng mga nasawi sa aksyon.
Nang mabawi ng Taliban ang kontrol sa Afghanistan bago ang ikalimang anibersaryo ng pagkamatay ng kanyang anak, nabuhayan siya ng loob na sa wakas ay natapos na ang digmaang pumatay sa mahigit 2,400 Amerikano at ikinasugat ng higit sa 20,700 katao. Ngunit nakakalungkot din na ang mga nagawa ng mga mamamayang Afghan — lalo na ang mga kababaihan at mga bata — ay maaaring pansamantala.
Oras ng post: Aug-31-2021